Man, WWF Royal Rumble op SNES neemt me mee terug - dit was het spel waarbij ik en mijn vrienden op de tv schreeuwden op logeerpartijtjes. Je kiest uit worstelaars zoals Bret Hart of The Undertaker (ik ging altijd voor Razor Ramon, persoonlijk), en de bedieningselementen zijn eenvoudig, maar net diep genoeg om het gevoel te hebben dat je daadwerkelijk graads en omkeringen ruilt in plaats van knop-stopping.

De ringfysica zijn hilarisch janky op die perfecte 16-bits manier-kranten gaan vliegen na een waslijn en de menigte wordt gek als iemand over de touwen wordt gegooid. De multiplayer Royal Rumble -modus is echter waar deze schijnt. Vier spelers gepropt op een bank, elkaar ellebogen IRL terwijl ze proberen te overleven in de ring? Pure chaos. Word gewoon niet in het nauw gedreven door Yokozuna, of je bent toast.

Het is niet de meest gepolijste worstelsim, maar de nostalgie raakt hard, en de ingangen met die dikke SNES -soundtrack geven me nog steeds koude rillingen. Als je een buddy en een gratis middag hebt, is deze de moeite waard om uit de zolder te graven.