Ultima IV is een van die old-school RPG's die nog steeds fris aanvoelt-niet vanwege flitsende afbeeldingen, maar omdat het je eigenlijk doet nadenken over hoe je speelt. Je begint met het beantwoorden van deze rare moraliteitsvragen (zoals, zou je brood stelen om een uitgehongerd kind te voeden), en het spel vormt je personage op basis van je antwoorden. Geen goed of slecht binair hier - alleen een rommelige, menselijke kijk op deugd.

Het verkennen van Britannia voelt enorm voor een 8-bits spel. Je struikelt in steden waar NPC's cryptische hints laten vallen, worden in een hinderlaag gelokt door monsters in de overworld en verdragen langzaam hoe je de "avatar" kunt worden door jezelf in acht verschillende deugden te bewijzen. De eenvoudige turn-based dingen van het gevecht, maar de echte uitdaging is om uit te zoeken waar je naartoe moet zonder een quest marker die je hand vasthoudt.

Het is onhandig volgens moderne normen, zeker, maar er is iets speciaals aan een game waar je keuzes er echt toe doen, anders dan alleen het kiezen van een dialoogoptie. Als je met diepte van retro RPG's houdt, is deze nog steeds de moeite waard om uren in te zinken.