Turrican op het Genesis is een van die spellen waardoor je je realiseert hoeveel actie ze gebruikten om in 16-bits titels te proppen. Je begint als deze gepantserde kerel die in een rollende bal kan veranderen (raar, maar het werkt), die door golven van buitenaardse wezens schiet met een pistool dat op de een of andere manier in elke richting tegelijk schiet. Het eerste niveau gooit je er recht in-jumping over lava-putten, ontwijkende torentjes en uitzoeken dat de helft van de platforms stiekem power-ups verbergt als je ze schiet.

De muziek is deze synth-zware soundtrack die op de een of andere manier alles intenser maakt, vooral wanneer je de ondergrondse secties raakt met het scherm automatisch scrollen. En de bazen? Enorme, schermvullende monsters die veel te veel hits nemen om te doden-op de best mogelijke manier. Het heeft die old-school moeilijkheid waar je veel zult sterven, maar elke run leert je iets nieuws.

Als je contra of metroid hebt gespeeld, voelt dit als hun rare Duitse neef. Houdt zeker stand als je van chaotische run-and-gun-games houdt.