Tsuri sensei is een van die Game Boy -edelstenen die vissen vreemd hypnotisch maakt. Je begint met deze kleine hengel en basis aas, werpt in deze kleine pixelateerde vijvers waar de vissen het oppervlak nauwelijks rimpen - totdat iets bijten. De eerste keer dat ik speelde, trok ik de lijn te vroeg aan en verloor ik wat leek op een fatsoenlijke vangst (nog steeds boos op).

Wat cool is, is hoe de vis daadwerkelijk anders vecht - sommige thrash rond, anderen trokken gewoon lui. En het upgrade -systeem? Eenvoudig maar bevredigend. Spaar op voor betere uitrusting, en plotseling trek je monsters binnen die nauwelijks op het scherm passen. De muziek is deze chill -lus van watergeluiden en zachte chiptune, perfect voor het bestemmingsplan tussen klassen of busritten.

Het is niet diep, maar dat is het punt. Je werpt gewoon, wacht en zweert misschien als een grote wegkomt. Nog steeds mijn go-to wanneer ik 20 minuten moet doden zonder te hard na te denken.