Man, track & field op GB neemt me mee terug-die hectische knop-stoppingssessies waar je duim na vijf minuten zou pijn doen. Je begint met het 100m -dashboard, hamert op de A -knop zoals je leven ervan hangt, en op de een of andere manier struikelt je kleine pixelateerde hardloper nog steeds als je de sprongen niet goedt. Het verspringen is erger - je moet de snelheid en de hoek vastleggen, of je eet zand.

Het heeft die klassieke game -boy -charme, alle piepen en wazige sprites, maar er is iets vreemds dat eindelijk een persoonlijk record raakt na een dozijn pogingen. De Javelin Throw is echter mijn favoriet. Je zou denken dat het alleen maar om macht gaat, maar nee - te laat, en het is een faceplant. Klassieke Konami Jank.

Als je een buddy hebt, verandert de modus met twee spelers in een knop-slappende oorlog. Geef me gewoon niet de schuld als iemand 'cheater' schreeuwt na het verliezen van 0,1 seconden. Deze is pure, domme nostalgie, maar op de best mogelijke manier.