Man, Tottemo! Op de game is Boy een van die rare kleine spellen die gewoon bij je blijft. Je regelt dit kleine personage-echt, geen idee wat ze zouden moeten zijn-om deze blokachtige, pastelkleurige niveaus te besturen. In het begin voelt het eenvoudig, gewoon over putten springen en vijanden ontwijken, maar dan begint het scherm te scrollen en plotseling raakt u in paniek omdat alles veel te snel beweegt.

De muziek heeft die klassieke game -boy -charme - meer repetitief maar raar pakkend. En de bedieningselementen? Verrassend strak voor iets zo ouds. Je zult veel sterven, maar het voelt nooit oneerlijk, net zoals je de timing hebt verpest. Er is iets bevredigend aan het eindelijk spijkeren van een lastige sprong na de vijfde poging.

Het is niet een diep, verborgen meesterwerk, maar als je van retro-platformers houdt die je hand niet vasthouden, is dit een solide tijdverspilling. Geef me gewoon niet de schuld als je de muziek 3 -muziek in je hoofd krijgt.