Tijdzone op de NES is een van die rare, obscure titels waardoor je eerst je hoofd krabt. Je springt in feite door deze surrealistische, tijdwared niveaus waar de grafische weergave verschuift tussen verleden, heden en toekomst-soms half-jump. De bedieningselementen zijn een beetje stijf, maar als je er eenmaal aan gewend bent, is er iets vreemds bevredigend aan het timen van je sprongen vlak voordat het scherm verandert in iets heel anders.

Het is niet het meest gepolijste spel dat er is, maar de trippy visuals en onvoorspelbare niveauveranderingen geven het deze vreemde charme. Ik herinner me dat ik vast kwam te zitten op dit ene stadium waar de vloer bleef verdwijnen in pixelateerde wolken - ik keek veel te veel pogingen om het patroon te achterhalen. Als je met een rare wending van retro -games houdt, is deze het bekijken waard.