Oké, dus de Smurfs 2 op de Sega Genesis is een van die gelicentieerde games die eigenlijk niet zuigt - verderop, toch? Je springt eigenlijk rond als een van de kleine blauwe jongens (je keuze), stuitert op champignons en ontwijkt de rare vallen van Gargamel om Smurfet te redden. De bedieningselementen zijn eenvoudig - jump, dash, gooi misschien wat bessen - maar sommige van die latere niveaus worden stiekem met verborgen paden en vervelende vleermuizen.

Visueel is het pure charme uit de jaren 90 - brandende kleuren, dikke sprites en die soundtrackstokken in je hoofd veel langer dan het zou moeten. Het zal je niet met moeilijkheid verbazen, maar er is iets vreemds bevredigend aan het breken van potten voor fruit of overtreffen Gargamel's kat. Als je opgroeide met de cartoon, is het een nostalgie -reis; Zo niet, dan is het nog steeds een fatsoenlijk klein platformer met meer persoonlijkheid dan de meeste films. Verwacht gewoon geen speedrun -meesterwerk.

Eerlijk gezegd is het het soort spel dat je speelt als je iets vrolijks en ongecompliceerd wilt - zoals het eten van ontbijtgranen tijdens het kijken naar cartoons op zaterdagochtend.