Man, de Ninja op het Sega Master System is een van die spellen die er in het begin eenvoudig uitziet - totdat je je realiseert hoe snel dingen chaotisch worden. Je begint met basissprongen en shurikens, maar op niveau twee ontwijkt je pijlen, timing springt over kuilen en probeert niet in het nauw gedreven te worden door vijanden. De bedieningselementen zijn echter krap, wat helpt wanneer je in de lucht bent en plotseling moet omdraaien om een speer te voorkomen.

Wat ik leuk vind, is hoe het je hand niet vasthoudt. Geen tutorials, geen hints-alleen jij, een ninja, en veel doden. De muziek heeft die klassieke 8-bit energie, en het sprite-werk houdt eigenlijk behoorlijk goed stand voor zijn tijd. Tegen de derde fase zul je naar vijanden lungen met je zwaard alsof het tweede natuur is, hoewel veel geluk de baasgevechten overleeft bij je eerste poging.

Het is het soort spel waarbij je niveaus opnieuw speelt om die perfecte run te nagelen. Absoluut een juweeltje als je van old-school platformers houdt met een hap.