Ooit een platformer gespeeld waar de held eruit ziet alsof hij net uit een Renaissance -beurs is gerold? Dat is flink - een kleine kerel met een grote hoed en een nog groter avontuur. De game gooit je rechtstreeks in deze weelderige, handgetekende wereld waar elk scherm aanvoelt als een verhalenboekpagina. Het ene moment stuiter je op paddenstoelen, het volgende moment ruil je rare items met NPC's die praten alsof ze te veel Mead hebben gehad.

Wat ik leuk vind, is hoe het klassieke springen combineert met deze lichte puzzelelementen - zoals het uitzoeken welke goofy spreuk te werpen of welk pad niet leidt tot onmiddellijke dood (hint: vermijd de drijfzand). De muziek heeft ook die Sega Genesis -charme - pepige synth -melodieën die veel langer in je hoofd steken dan zou moeten.

Het is niet de moeilijkste platformer die er is, maar er is iets met de sfeer - zoals het spelen door een zaterdagochtend cartoon waar de schurk meer belachelijk dan eng is. Als je games graaft met persoonlijkheid over pure uitdaging, is dit een reis die het waard is om te maken.