Man, The Legend of Kage is een van die NES -spellen die je gewoon recht in de chaos gooit. Het ene moment ben je chillen, de volgende - Boom! - je vriendin wordt weggerukt door ninja's, en plotseling snijd je door een bos vol vijanden die echt niet willen dat je overleeft. Het springen voelt in het begin een beetje zwevend, maar als je eenmaal onder de knie hebt tussen bomen (veel veiliger dan op de grond blijven, geloof me), klikt het.

Je hebt Shurikens voor afstandsaanvallen en een zwaard voor up-close werk, hoewel ik eerlijk gezegd meestal worpen heb gespamd omdat ninja's je graag zwermen. De fasen zijn kort maar brutaal - een sprong of een misdrijf van een vijandelijke worp, en je zult meer opnieuw opstarten dan je zou willen. Toch is er iets bevredigend aan het opruimen van een scherm van vijanden in één schone sprong.

Besturingselementen zijn eenvoudig: z voor aanvallen, pijlen om te bewegen en ruimte om te pauzeren wanneer u een adempauze nodig hebt. Het is niet het diepste spel, maar het heeft die old-school charme waar elke dood aanvoelt als je schuld. Als je dit graaft, probeer dan misschien beest of metalen slak 3 voor meer klassieke actie. Geef me gewoon niet de schuld als je geobsedeerd raakt door de soundtrack.