Oh man, de onsterfelijke op NES is brutaal-zoals "Throw-your-controller-Agailst-the-wall" brutaal. Vanaf het begin houdt het spel niet vast. Je kunt sterven in de eerste kamer als je een verkeerde stap zet, en geloof me, dat zal je doen. Veel. De doodsanimaties zijn bijna komisch gruwelijk-er zijn tientallen manieren om gespietst, verpletterd of gewoon rechtop te worden vermoord door vallen die je nooit zag aankomen.

Wat het zo woedend (en vreemd dwingend) maakt, is dat sommige secties vereisen dat je sterft om erachter te komen wat je de volgende keer niet moet doen. Het is vallen en opstaan op de meest straffende manier. Als je van old-school masochisme vermomd als gaming houdt, is dit een klassieker. Zeg gewoon niet dat ik je niet heb gewaarschuwd.