Oké, dus Tesserae ziet er in het begin op een ander tegel-matching puzzelspel-totdat je je realiseert hoe vreemd bevredigend het is om die kleine vierkanten rond te schuiven. De eerste paar niveaus vergemakkelijken je, maar in fase 5 ben je al elke beweging over het opnieuw gooien omdat een verkeerde verschuiving je opstelling volledig kan verwoesten. Klassieke game boy "Slechts One More Try" -ergie.

Wat ik leuk vind, is hoe het je hand niet vasthoudt - geen tutorials, geen hints, alleen jij en het rooster. De muziek heeft die knapperige old-school synth-sfeer die op de een of andere manier minder vervelend maakt. En ja, de latere puzzels? Brutaal. Maar op een goede manier, waar je er eindelijk een oplost en je ongeveer drie seconden een genie voelt voordat de volgende je vernedert.

Als je een zwak hebt voor puzzers van game boy die niet rommelen, is dit een stiekeme tijdsink.