Tekichuu Rush is een van die Game Boy -edelstenen die voelt alsof het is ontworpen om je batterijen in één keer af te voeren. Je begint te denken: "Oh, dit ziet er simpel uit", en dan ontwijk je plotseling pixel-perfecte spikes, springt over kuilen en vloekt naar die ene vijand die altijd spawnt waar je op het punt staat te landen.

De chiptune soundtrack is pure late jaren '90 handheld energie-catchy maar gewoon repetitief genoeg om om 3 uur in je hoofd vast te komen te zitten. En de bedieningselementen? Strak, responsief, maar straffen als je een sprong verkeert. Ik verloor de telling van hoe vaak ik nauwelijks door een niveau schraapte met een stuk gezondheid over.

Als je opgroeide met een game-jongen die in je rugzak is geklemd, is dit een no-brainer. Geef me gewoon niet de schuld als je je realiseert dat je een uur lang over het scherm bent gebogen.