Man, Teddy Boy op het Sega Master System is een van die rare, vergeten arcade -poorten die zich op de een of andere manier thuis op de console voelden. Je bestuurt deze kleine kerel in een gestreept shirt dat door doolhofachtige niveaus loopt, rare blob-vijanden schiet en verzamelen ... wat die zwevende dingen ook moeten zijn. Punten, denk ik?

De bedieningselementen duren een seconde om eraan te wennen - uw schoten hebben deze kleine vertraging die ontwijkende vijanden gespannen maakt, vooral wanneer ze beginnen te zwermen. En de muziek? Die repetitieve synth -lus loopt voor altijd in je hoofd of drijft je na 10 minuten gek. Nee tussenin.

Het is niet diep, maar er is iets vreemds bevredigend om een scherm precies goed te wissen. Absoluut een van die "nog een try" -soort games, zelfs als de latere fasen op brute wijze oneerlijk worden. Als je obscure retro -dingen graaft, is het de moeite waard om alleen voor de rare charme te kijken.