Man, Tecmo Super Bowl op het Genesis houdt nog steeds stand. Zodra je het opstart, word je geraakt met die dikke 16-bits voetbalergie-die pixelateerde spelers, de knapperige geluidseffecten, de manier waarop de camera onhandig op de QB zoomt voor de snap. Het is janky op de beste manier.

Wat me verbaasde, is hoeveel strategie tussen de chaos sluipt. Het plukken van toneelstukken voelt als rock-paper-scissors met schoudervullingen, en als je de verkeerde kiest? Veel succes klauteren met je QB terwijl Lawrence Taylor hem in de grasmat boet. Het lopende spel is ook raar bevredigend - als je de timing erachter komt, kun je verdedigers met deze stijve kleine zijstap die niet zou moeten werken, maar dat helemaal wel zou moeten werken.

Ook is het spelen als de roosters uit de jaren 90 hilarisch. Je hebt quarterbacks die gooien alsof ze bakstenen en ontvangers lanceren die alles vangen of passen laten vallen omdat de bal hun pink teen heeft begraasd. Het is rommelig, luid en op de een of andere manier nog leuker dan de helft van de voetbalwedstrijden die nu uitkomen. Geef me niet de schuld als je drie uur verliest om te rematchen tegen de Cowboys.