Man, Tecmo Bowl op Game Boy neemt me mee terug. Het is dezelfde gestripte, snelle voetbalactie van de NES-dagen, gewoon gepropt in die kleine grijze baksteen. Je kiest je team - ik ging altijd met de Raiders omdat, nou ja, snelheid - en dan zijn het gewoon jij, een klein speelboek en veel juking pixelated verdedigers.

De bedieningselementen zijn stom eenvoudig: de ene knop om te passeren, een andere om te sprinten. Maar dat is waar de magie is. Je zult een overdracht verpesten, zweren op het scherm wanneer je QB wordt ontslagen, en vervolgens op de een of andere manier een run van 60 meter breken met een rennende terug die absoluut niet zo snel zou moeten zijn. De graphics zijn zeker, zeker, maar er is iets bevredigend aan het kijken naar die kleine kerels over het veld.

Het is niet diep, maar het is het soort spel dat je opstart als je 10 minuten hebt om te doden en uiteindelijk drie volle kwartalen speelt. Perfect voor busritten of doen alsof ze vroeger in de klas luisteren.