Oh man, Tatakai no Banka (of gewoon Trojan als je de NES-versie speelt) is deze grimmige kleine side-scroller uit Capcom die voelt alsof iemand Mad Max heeft opgehaald met de nachtmerrie van een middeleeuwse ridder. Je speelt als deze gepantserde kerel genaamd Trojan - SWORD in de ene hand, schild in de andere - die door deze griezelige industriële ruïnes vol gemaskerde misdadigers en mutanten haalt.

Eerste wat je opmerkt? De sfeer. Alles is verroest en gebroken, zoals de wereld net heeft opgegeven. De vijanden komen naar je toe met ketens, speren, zelfs vlammensters - en ja, de bedieningselementen duren even om eraan te wennen. Blokkering is echter raar eenmaal als je de timing hebt nagelaten. Knoei het, en je eet snel vuil.

Het is kort maar brutaal, met deze grote baasgevechten die rechtstreeks uit een arcade uit de jaren 80 aanvoelen. Ik ga niet liegen, de NES -versie is een beetje stijf in vergelijking met het arcade -origineel, maar er is iets met zijn vuile charme dat bij je blijft. Verwacht gewoon niet dat je het verslaan bij je eerste poging.