Oké, dus Tasmania -verhaal op Game Boy - dit is een totale throwback. Je speelt als deze smerige kleine Tasmaanse tijger, stuitert door deze heldere, dikke pixelniveaus die recht uit de jaren 90 aanvoelen. In eerste instantie duren de bedieningselementen een seconde om te klikken (die klassieke stijve-fair game Boy Jump Arc), maar zodra je het ritme hebt, is het vreemd bevredigend.

De niveaus gooien deze goofy vijanden naar je - denk aan wandelpadden met knorrige gezichten - en een aantal stiekeme kuilen die je overrompelen als je niet oplet. Er is een ijsfase waar je tijger overal overal glijdt , en ja, ik ben daar veel gestorven. Maar in dat goede, "nog een try" manier.

Als je een zwak hebt voor platformers die je hand niet vasthouden, heeft deze die old-school charme neer. Geef me niet de schuld als je op het scherm mompelt na de vijfde val in dezelfde piekval.