Man, Tarzan op Game Boy neemt me terug. Je begint meteen vanuit wijnstokken te slingeren - geen tutorial, alleen pure jungle chaos. De bedieningselementen zijn eenvoudig maar raar bevredigend zodra je het ritme van het grijpen van wijnstokken krijgt en jezelf naar voren lanceert. Een sprong missen? Geniet van de Classic Game Boy "Falling in the Abyss" Death Sound.

De niveaus voelen eigenlijk als de film - lush greens, watervallen, zelfs die rare hyena's die op de loer liggen. Een deel van de platforms wordt echter brutaal, vooral wanneer luipaarden of wat dan ook besluiten om midden in de zwing op je te springen. Graphics waren voor die tijd solide, en die kleine Tarzan -sprite heeft veel meer persoonlijkheid dan je zou verwachten.

Het is een van die spellen waar je vijf keer hetzelfde niveau herhaalt om een lastige Vine -reeks te nagelen. Ik ga niet liegen, jonger, ik raakte voor een gênante tijd vast op het niveau van het boomhut. Houd nog steeds stand als je van old-school platformers houdt met een kant van nostalgie.