Oh man, Tamagotchi op Game Boy - praat over een nostalgie -reis. Je begint met dit kleine ei dat uitkomt in een raar pixel -wezen, en plotseling controleer je het elke 20 minuten alsof het een echt huisdier is. Vergeet het te voeden? Het wordt chagrijnig. Het te lang negeren? Nou ... laten we zeggen dat je het scherm "Game Over" niet wilt zien.

De mini-games zijn eenvoudig maar raar bevredigend, zoals het raden in welke richting je Tamagotchi zal worden geconfronteerd of een onhandige versie van Mack-A-Mole speelt. En het kijken naar het evolueren op basis van hoe goed (of slecht) je ervoor zorgt? Dat deel haakt me nog steeds. Sommigen veranderen in coole aliens, anderen in ... laten we ze 'experimenten' noemen.

Het is absoluut een product van zijn tijd - geen chique graphics, geen diepe mechanica - maar er is iets aan die kleine digitale verantwoordelijkheid die nog steeds werkt. Geef me gewoon niet de schuld als je jezelf betrapt en tijdens de lunch een kijkje in je game -jongen sluipt om te zien of het een snack nodig heeft.