Super Pang op SNES is een van die spellen die er eenvoudig uitziet totdat je het daadwerkelijk speelt. Je begint met dit kleine harpoenpistool, knallende stuiterende bubbels die zich opsplitsen in kleinere, snellere - en plotseling zweet je omdat het scherm vol kleine Death Balls overal ricocheting is.

De bedieningselementen zijn strak en de muziek heeft die klassieke arcade -sfeer - weet je, het soort dat na één playthrough in je hoofd vastloopt. Sommige niveaus voelen in het begin onmogelijk aan, maar als je eenmaal het ritme ontdekt (en stopt met paniek), is het vreemd bevredigend om een scherm in één schone opname te verwijderen.

Ook is de modus met twee spelers chaos. Mijn vriend bleef mijn power-ups stelen en ik ben er nog steeds boos op.