Ooit de originele Super Mario Bros gespeeld: de verloren niveaus en dachten: "Man, dit is brutaal maar nogal verslavend?" Nou, deze SNES-versie maakt het op-van straffende sprongen, rare windfysica en gifpaddestoelen, maar met soepelere bedieningselementen en die zoete 16-bits look. Het eerste niveau misleidt je om te denken dat het gewoon een reskin is, dan word je plotseling verwoest door verborgen blokken en sprongen die pixel-perfecte timing vereisen.

Het is eigenlijk de Dark Souls of Mario Games - geen redden, geen genade. Je speelt hetzelfde gedeelte 20 keer af, vloeken op het scherm en spijkert het dan eindelijk en voelt je als een platformgod. De kleuren knallen veel meer dan de NES -versie, en de muziek heeft die klassieke SNES -charme, zelfs als het gewoon geremixte deuntjes is. Als je van retro masochisme houdt, is dit een must.