Super bowling op SNES is een van die eenvoudige maar weirly-verslavende sportgames uit de jaren 90. Je kiest je bowler (de kerel in het rode shirt gooit duidelijk het moeilijkst), pas je hoek aan met de D-Pad en tijd je vrijlating precies goed-ben het op en je stuurt de bal recht in de goot. Opnieuw.

De fysica voelt in het begin een beetje zwevend, maar na een paar frames begin je die bevredigende stakingen te spijkeren waar alle pinnen exploderen in slow-mo. Er is een modus met twee spelers die verrassend competitief wordt, vooral wanneer iemand een last-minute reserve aftrekt. Verwacht geen chique afbeeldingen - dit is puur, dikke pixel bowlen met een soundtrack die klinkt als liftmuziek van een winkelcentrum arcade.

Het is niet de diepste sportsim, maar het spijkert dat "nog een spel" -gevoel. Ik schiet het nog steeds af als ik iets snel wil spelen tussen grotere titels.