Super Adventure Island op SNES is een van die spellen die gewoon aanvoelt als zomer - brandende kleuren, overal palmbomen, en deze vreemd pakkende tropische soundtrack die dagenlang in je hoofd vastloopt. Je speelt als Higgins, deze kleine kerel in een grasrok die rond eilanden stuitert, vleermuizen ontwijkt en op schildpadden springt alsof ze stapstenen zijn. De bedieningselementen zijn eenvoudig, maar laat je niet voor de gek houden - sommige van die sprongen zijn wreed als je ze verkeerd bent.

Waar ik van hou is hoe unapologically goofy het is. Het ene moment eet je fruit om in leven te blijven (omdat Higgins blijkbaar op bananen loopt), wordt je de volgende keer achtervolgd door een gigantische ... boze aubergine? Het sprite -werk heeft die klassieke SNES -charme, allemaal dik en kleurrijk. En ja, het redden van de prinses is het doel, maar eerlijk gezegd is de helft van het plezier gewoon te zien welke rare vijand ze nu naar je gooien. Het is het soort spel waar je veel sterft, maar je blijft resetten raken omdat de muziek te goed is om gek te blijven. Als je mist wanneer platformers meer over vibes waren dan over realisme, is dit een tijdcapsule.