Strider on the Genesis is een van die spellen die gewoon snel aanvoelen -alsof je Hiryu nauwelijks bijhoudt terwijl hij muren weggooit en door robots in de lucht snijdt. Dat plasma -zwaard? Zo bevredigend wanneer je een schone schuine streep door drie vijanden tegelijk nagaan.

Het eerste niveau gooit je er recht in: met sneeuw bedekte Sovjet-bases, rare Cyborg-gorilla's en deze kleine spindrones die exploderen als je ze niet snel genoeg eruit haalt. De muziek heeft dat klassieke Genesis Grit, alle knapperige bas en urgentie. En ja, het is moeilijk - je zult waarschijnlijk een paar keer sterven om het ritme uit te zoeken - maar wanneer je eindelijk een perfecte run door een podium keert, is het pure ninja -fantasie.

Houd nog steeds stand als je van retro -actie houdt die je hand niet vasthoudt. Kijk gewoon uit voor de sprongen in het derde niveau - ze zijn gemeen.