Man, straten van Rage II raakt nog steeds als een stalen pijp naar het gezicht - op de best mogelijke manier. Je kiest Axel, Blaze of een van de anderen, en plotseling ben je knie-diep in misdadigers, ontwijkt messen en suplexen in vuilnisbakken. De soundtrack? Absoluut vuur - die baslijnen blijven nog steeds in mijn hoofd vastzitten.

Wat wild is, is hoe goed het zelfs nu voelt. De bedieningselementen zijn eenvoudig - punch, schop, grijp, herhalen - maar er is dit ritme aan, alsof je door elk niveau danst. En ja, het is alleen brutaal, maar pak een buddy voor coöperatie en het is pure chaos (de leuke soort). Word gewoon niet te eigenwijs-die verdomde jump-kick-vijanden zullen je snel vernederen.

Als je het nog nooit hebt gespeeld, sta je voor een traktatie. Als je dat hebt gedaan, weet je al dat het een van die games is die je op elk moment kunt opstarten en meteen onthouden waarom het een klassieker is.