Man, Streets of Rage 2 - Extreme Punishment Edition raakt anders. Het is nog steeds dezelfde klassieke Genesis Beat 'Em Up We Love-Punching Goons door neon-verlichte steegjes, ontwijkende messen en die iconische soundtrack-maar iemand heeft de chaos tot 11 ingedrukt. Vijanden raken harder, bazen hebben nieuwe trucs, en ik zweer dat sommige stadia het gevoel hebben dat ze twee keer zo veel dugs gooien om je te kijken.

De eerste keer dat ik het opstartte, ging ik rechtstreeks naar Axel (oude gewoonten die hard sterven) en at onmiddellijk een pijp naar het gezicht van wat punk in een leren vest. De AI is nu gemener, maar op een goede manier-maakt die perfecte combo's en laatste seconde specials nog meer bevredigender. En ja, de muziek is nog steeds onberispelijk. Die baslijn in de eerste fase? Rillingen.

Pak een vriend als je kunt. Twee spelers veranderen het in deze glorieuze puinhoop van vliegende ellebogen en schermvullende supers. Geef me gewoon niet de schuld als je elkaar per ongeluk slaat in plaats van de echte slechteriken. Klassieke straten van woede, alleen met extra kneuzingen.