Ooit wilde schreeuwen "Schermen omhoog!" op je tv en heb het eigenlijk aan de hand? Starfleet Academy Starship Bridge -simulator op SNES is eigenlijk het dichtst waar je een federatiebeschip kunt runnen zonder een belachelijke onesie te dragen. Je begint als een cadet met een frisgezicht, maar voordat je het weet, jongleer je met stroomdistributie, scant je op Klingons en probeert je je hele bemanning niet op afstand te krijgen.

Het uitzicht van de brug ziet eruit alsof iemand een screenshot van de show heeft gemaakt en het net genoeg heeft gepixeld om op een Super Nintendo te rennen. Je hebt je tactische, engineering, comms - de hele deal. De eerste keer dat ik speelde, raakte ik in paniek en dumpte ik alle kracht in wapens tijdens een nevel -ontmoeting. Grote fout. Blijkt dat sensoren best belangrijk zijn als je blind vliegt.

Het is echter niet allemaal gevechten. Soms onderhandelt u met buitenaardse wezens die absoluut uw bluf zullen noemen als u probeert ze te intimideren zonder back -up. Andere keren probeer je gewoon te voorkomen dat de warp -kern smelt terwijl je "bemanning" (lees: zeer patiënt AI) wacht tot je onthoudt welke knop wat doet. Klassieke Jank uit de jaren 90, maar op die manier voelt je je een genie wanneer je eindelijk een perfecte foton -torpedo -spread haalt.

Houd nog steeds stand als je van Slow Burn Space Drama houdt met af en toe Phaser Fight.