Oké, zo snelle Gonzales op Game Boy is precies hoe het klinkt-je speelt als de snelste muis in Mexico, door niveaus te ritsen als een kleine, geobsedeerde waas. Het eerste wat je zult merken, is hoe helder en cartoonachtig alles eruit ziet, rechtstreeks uit de oude Looney Tunes -shorts. Je ontwijkt katten, springt over gaten en grijpt zoveel mogelijk kaas, want dat is Speedy's hele deal.

Maar het loopt echter niet alleen - sommige niveaus sluipen je voorbij vijanden of timing sprongen precies goed. De bedieningselementen zijn eenvoudig, maar de snelheid maakt het lastig. Eén verkeerde zet en je wordt geveegd door een knorrige Gato. En ja, de muziek heeft die klassieke springkussen die in je hoofd blijft hangen.

Als je opgroeide met deze personages, is het een nostalgie -reis. Zo niet, dan is het nog steeds een solide kleine platformer met veel meer persoonlijkheid dan de meeste game boy -games. Geef me gewoon niet de schuld als je begint te mompelen "¡Ándale, Ándale!" onder je adem.