Speedball op het Sega Master System is in feite Handball ontmoet hockey in een cyberpunk -arena waar ellebogen net zo belangrijk zijn als doelen. Je begint met dit onhandige kleine team van gepantserde goons, en binnen enkele seconden sla je tegen tegenstanders, ricochie van de bal van muren en scoorde af en toe per ongeluk. De bedieningselementen duren een seconde om te klikken - houd de knop vast om je worp op te laden, tik er snel op voor een pass - maar als je dat doet, spijkert je bankschoten van het plafond als een pro.

Wat ik leuk vind, is hoe chaotisch het wordt in de modus met twee spelers. Mijn vriend kiest altijd de kneuzers omdat ze harder raken, maar ik zweer dat de snelheid van het Swift -team het goedmaakt. Het metallic klang wanneer je een perfect schot spijkert, wordt nooit oud, zelfs als de scheidsrechter (die al dan niet omkopbaar is) af en toe fouten op je roept omdat je te agressief ademt. Het is een van die spellen waar je een uur verliest, ruzie over rematches zonder het te beseffen.

Ook geeft de industriële synth -soundtrack op de een of andere manier het scoren van het gevoel dat je een dystopische bedrijf omverselt. Absoluut meesterwerk van de jaren 80 Jank.