Man, Sonic Chaos on the Master System is zo'n rare kleine tijdcapsule. Het is niet zo flitsend als de Genesis-spellen, maar er is iets charmants over hoe het probeert de snelheid van Sonic in een 8-bits wereld te proppen. Je hebt je lussen, je veren en robotnik's goofy constructies - gewoon verkleind om in de hardware te passen. Het eerste niveau gooit je er recht in: stuiteren van badniks, het verzamelen van ringen en proberen niet in de planten in spikes te planten, omdat, ja, momentum is hier nog steeds iets.

Wat me verbaasde, was hoe verschillende staarten voelen om te spelen - hij heeft deze ongemakkelijke kleine hover die sommige secties veel gemakkelijker maakt (of veel moeilijker, afhankelijk van hoe slecht je bent in het beoordelen van afstanden). De muziek heeft die klassieke Sega Jingle -kwaliteit, vooral het bonusstage -thema, dat absoluut vastloopt in je hoofd. Het is janky op plaatsen, maar daarin duwden ze deze kleine cartridge echt tot het uiterste. Als je nostalgie hebt voor het masterysteem of gewoon de smerige kleine neef van Sonic wilt zien, is het een draai waard.