Dus, Sonic Chaos - Dit was het derde sonische spel op het masterysteem en de game -uitrusting, en eerlijk gezegd is het een raar klein juweeltje. Je hebt de gebruikelijke lus-de-lussen en badnik-smashing, maar het voelt scrappier dan de Genesis-games. De niveaus zijn korter, de fysica is een beetje zwevend en Tails is hier eigenlijk speelbaar (in tegenstelling tot het eerste masterysteem Sonic).

Eerste wat je zult opmerken? De sprites zijn klein, maar vreemd charmant. De eerste zone heeft deze heldere, blokachtige palmbomen en veren die je veel hoger sturen dan je zou verwachten. En ja, de speciale fasen zijn gewoon ... een raster waar je op Chaos Emeralds springt. Niet bepaald verbluffend, maar het heeft die Jank van begin jaren 90 waar ik een beetje van hou.

Het is niet de beste Sonic -game, maar als je van retro -platformers houdt, is het een leuke kleine tijdcapsule.