Oké, dus smurfen op game boy is veel leuker dan ik had verwacht-het is niet zomaar een luie tie-in. Je begint als handige smurf (of was het brainy? Ik meng ze altijd) en loopt door deze heldere, dikke pixelbossen, springt over champignons en ontwijkt Gargamel's rare kat-ding. De bedieningselementen zijn eenvoudig, maar sommige van die sprongen? Brutaal. Kostte me een paar pogingen om de timing te nagelen.

Wat cool is, is hoe elke Smurf zijn eigen kleine animaties heeft - zoals Papa Smurf Waddles wanneer hij loopt, en het is vreemd charmant. De muziek heeft ook dat klassieke bouncy -game -jongensgeluid. Verwacht gewoon niet dat het gemakkelijk is - Gargamelsvallen worden snel stiekem, en ik heb zeker een paar levens verloren aan willekeurige vallende rotsen. Toch is het een van die spellen waar je doorgaat om te zien hoe dom ding hij vervolgens naar je zal gooien.

Als je opgroeide met de cartoon, is het een nostalgie -reis. Zo niet, dan is het nog steeds een solide kleine platformer met veel meer persoonlijkheid dan de meeste gelicentieerde games uit die tijd. Kijk gewoon uit voor de bijen. Ernstig.