Shuyaku Sentai is een van die klassieke Game Boy-edelstenen waar je een ploeg met kleurgecodeerde superhelden leidt door zijdelingse chaos. In het begin voelt het als een eenvoudige beat-em-up-robots punch, springend over kuilen-maar dan realiseer je je dat elk personage zijn eigen rare kleine kracht heeft. De blauwe man bevriest dingen, de rode is deze ongemakkelijke maar bevredigende uppercut, en ik zweer dat de aanval van de roze gewoon is ... Confetti gooien? Het zou niet moeten werken, maar dat doet het wel.

De baasgevechten zijn waar het schijnt. Je zult het opnemen tegen deze belachelijke gemechaniseerde monsters die de helft van het scherm in beslag nemen, en uitzoeken welke het vermogen van de held hen daadwerkelijk pijn doet, is de helft van de strijd. (Pro -tip: gebruik nooit de groene man tegen de lava -baas. Leerde dat de harde manier.) De muziek is allemaal knapperige synth beats die op de een of andere manier ontwijken laserstralen nog intenser maken.

Het is janky op die op die manier 90s manier - soms zul je door een platform klikken of je speciale verhuizing registreert gewoon niet - maar dat hoort bij de charme. Als je een zwak hebt voor games waar de dialoog meestal 'Hyah!' Is, is En "Neem dit!", Dit is een solide tijdcapsule.