Shining Soul II is een van die GBA -edelstenen die veel groter aanvoelt dan het recht heeft om te zijn. Je kiest uit acht klassen - ik ging eerst met de Archer, wat leuk was totdat ik van dichtbij werd gezwaaid - en duik in deze verrassend diepe kerker crawler. Het gevecht is eenvoudig op het eerste gezicht, maar je begint kleine dingen op te merken: wapengewicht is eigenlijk belangrijk, sommige vaardighedenketen samen op coole manieren, en het buitsysteem blijft je net genoeg upgrades gooien om je krachtig te voelen zonder het spel te breken.

Wat me verbaasde, was hoeveel de klassen daadwerkelijk anders spelen. De snelle schuine strepen van de Samurai voelen niets als de langzaam maar vervallen heilige spreuken van de priester, en de teleportbeweging van de Ninja verandert hoe je elk gevecht benadert. De vertaling is een beetje ruw op plekken (bedankt, Eurazia -versie), maar je zult erachter komen na een paar kerkerruns. Verwacht gewoon geen verhaal - dit draait allemaal om het hacken door hordes monsters met je favoriete speelstijl.

Het is het soort spel waar je na 20 minuten naar de klok kijkt na wat voelt als 20 minuten en je realiseert dat je twee uur lang bent geworden.