Shadow of the Beast is een van die spellen die er geweldig uitziet - totdat je het echt probeert te spelen. De Sega Master System-versie houdt dezelfde brutale moeilijkheid in als het Amiga-origineel, waar vijanden uit het niets komen en sprongen pixel-perfecte timing nodig hebben. De sfeer is donker en humeurig, met deze rare, griezelige achtergronden die hun tijd ver voor zijn. Maar man, je zult sterven. Veel. Zoals, "gooi je controller" niveaus van frustratie.

Het heeft die ouderwetse charme waar je elke vijandelijke spawn onthoudt of accepteert dat je het nooit afmaakt. Toch is er iets vreemds over de hele zaak - misschien de soundtrack of hoe anders het vroeger voelde. Verwacht gewoon geen eerlijk gevecht.