Oké, zo romantiek van de Three Kingdoms III op SNES is eigenlijk wat er gebeurt als je een geschiedenisboek neemt, wat krijgsheerdrama in gooit en er een strategiespel van maakt waardoor je elke beslissing over nadenkt. Je begint met het kiezen van een van de legendarische krijgsheren - Liu Bei, Cao Cao of Sun Quan - en plotseling verdrink je in menu's vol troepenbewegingen, diplomatie en spionnen. Het gaat niet alleen om brute kracht; De helft van de tijd zweet je om een vijandelijke officier om te kopen of ze gewoon te vermoorden.

De kaart is dit prachtige, uitgestrekte ding met kleine pixel-kunststeden, en je brengt eeuwen door met het verplaatsen van legers rond zoals een paranoïde generaal. Oh, en als je denkt dat je de landbouw en belastingen kunt negeren om je op oorlog te concentreren? Veel succes - je mensen zullen in opstand komen, en dan zit je vast aan het neerleggen van rebellies terwijl je rivalen je uitlachen. De muziek heeft ook die klassieke SNES -sfeer, alle dramatische snaren en drums die zelfs belastingverzameling episch voelen.

Het is een van die spellen waar je de tijd uit het oog zult verliezen, omdat "nog een keer" verandert in drie uur van schema. Vertrouw Lu Bu gewoon niet - serieus, die kerel verraadt iedereen.