Romantiek van de Three Kingdoms II op SNES is eigenlijk het eerste spel, maar met minder hoofdpijn. Ze hebben enkele van de meer irritante dingen gerepareerd - zoals je beste generaals willekeurig dood vallen door ziekten - zodat je je eigenlijk kunt concentreren op het veroveren van China zonder constante paniek.

De tijd beweegt nu langzamer, wat betekent dat je een ademhalingsruimte hebt om legers op te bouwen, officieren te werven en te schema's tegen rivaliserende krijgsheren. Het hele ding voelt dichter bij de ambitie II van Nobunaga (dezelfde ontwikkelaars, dus geen verrassing daar), met diezelfde mix van turn-based strategie en politiek manoeuvreren. Als je de eerste hebt gespeeld, herken je de stroom - alleen met minder frustratie.

Het is echter nog steeds dicht. Verwacht veel tijd door te brengen met staren naar menu's en te wegen of ze een vijandelijke officier omkopen of gewoon hun territorium binnendringen. Het diplomacy -systeem is solide, maar verwacht geen flitsende gevechten - het draait allemaal om de langzame verbranding van het te slim af is van je rivalen.