Man, rock 'n roll racen op SNES is puur chaotisch plezier. Je begint je rit te kiezen-sommige handvat beter, anderen zijn tanks-en dan zijn het alleen jij, een top-down track, en een stel eikels die je in een muur proberen te veroveren. De bedieningselementen zijn eenvoudig, maar veel geluk dat niet draait als iemand een mijn laat vallen recht voor je.

De soundtrack? Absoluut vuur. Luide gitaren, krijsende banden en deze omroeper die veel te gehyped klinkt dat je op de derde plaats eindigt. De tracks worden ook wild - Lava -putten, ijzige glijbanen, sprongen die je vliegen als je ze verkeerd raakt. En ja, je kunt de andere racers helemaal met raketten ontploffen. Voelt zich soms oneerlijk, maar hey, iedereen is eerlijk in liefde en racen.

Het is een van die spellen waar je een uur verliest zonder het te beseffen. Je zweert af na nog een race, dan is het plotseling middernacht. Klassieke SNES -chaos op zijn best.