Oké, dus Rentaiou op Game Boy is een van die rare kleine spellen die op de een of andere manier bij je blijft. Op het eerste gezicht is het gewoon weer een pixelateerde actie-strategie, maar er is iets vreemds bevredigend aan hoe het speelt. Je wordt in deze strakke, rasterachtige niveaus gegooid waar je snel moet gaan, maar denk vooruit-een keer op de hoogte, en plotseling ben je zwerm.

De bedieningselementen zijn eenvoudig (het is tenslotte een speljongen), maar de vijandelijke patronen duren even om erachter te komen. Ik bleef aanvankelijk sterven omdat ik me als een idioot als een idioot zou haasten in plaats van te kijken hoe ze verhuisden. De muziek heeft die klassieke chiptune-energie-niet verbluffend, maar het past perfect bij het hectische tempo.

Eerlijk gezegd is het het soort spel dat je vijf minuten opneemt en veel langer speelt dan je bedoelde. Als je van retro -dingen houdt waardoor je daadwerkelijk werkt voor de overwinningen, heeft deze een rare charme.