Ray-Thunder is een van die game boy shooters die die perfecte balans spijkert tussen "slechts één meer proberen" en "Hoe is deze kleine cartridge zo brutaal?" Je begint met dit dinky kleine schip dat trieste kleine kogels schiet, maar na een paar power-ups te haken, scheur je plotseling door golven van vijanden alsof ze gemaakt zijn van nat tissuepapier. De pixelkunst heeft die klassieke dikke charme - big, expressieve sprites die op de een of andere manier levend voelen ondanks de beperkte kleuren.

Het eerste niveau misleidt je om te denken dat het gemakkelijk wordt, dan begint het scherm te vullen met kogels en je realiseert je dat deze game niet rommelt. Boss-gevechten zijn het echte hoogtepunt-elk men heeft dit rare, schermvullende ontwerp waardoor je je afvraagt hoe de game boy ze zelfs heeft weergegeven. En ja, het is moeilijk, maar op die bevredigende manier waar elke dood voelt als je schuld, niet die van de game.

Als je een zwak hebt voor old-school shooters of gewoon wilt zien wat de game-jongen echt zou kunnen doen, is Ray-Thunder de moeite waard om je console af te stoffen. Geef me gewoon niet de schuld als je een uur lang vastzit aan de derde baas.