Rampart op NES is een van die spellen waardoor je het gevoel geeft dat je het nauwelijks bij elkaar houdt - op een goede manier. Je begint met een kasteel, wat kanonnen en heel veel vijanden die naar je toeschrijven. Zodra je denkt dat je dingen hebt op dingen, zijn je muren afbrokkelend en je klautert om opnieuw op te bouwen voordat de volgende golf toeslaat.

Wat ik leuk vind, is hoe hectisch het wordt - je schiet schepen met kanonnen het ene seconde en probeert dan wanhopig de volgende hiaten in je verdediging op te lossen. De drie commandanten voegen net genoeg variëteit toe om dingen te mixen, hoewel ik altijd bij dezelfde blijf (oude gewoonten die hard sterven). En als je een vriend hebt met een spellinkkabel, verandert de modus met twee spelers in een hilarische race om te zien wie sneller kan worden herbouwd terwijl je nog steeds schoten landt.

Het is niet het mooiste NES -spel dat er is, maar de spanning staat nooit op. U past zich snel aan of wordt overspoeld.