Purikura Pocket 3 is een van die rare kleine game -juweeltjes die op de een of andere manier pixelateerde foto's veel leuker maken dan het recht heeft om te zijn. Je begint met een basisfoto-een beetje dikke, low-res-personage-en gaat dan wilde slappen, koesteren met vreselijke "kunstgereedschap", en verandert het in feite in een chaotisch meesterwerk. De bedieningselementen zijn janky op die klassieke Game Boy -manier, maar dat is de helft van de charme.

Ik herinner me dat ik veel te veel tijd besteedde aan het proberen om de lelijkste mogelijke combinaties te maken - denk aan kattenoren op een wazig gezicht, omringd door zwevende harten en slecht getrokken spraakbellen. Er is iets vreemds bevredigend over hoe beperkt de tools zijn; Het dwingt je om creatief te worden met wat je hebt. En ja, de nostalgie raakt hard als je ooit met dit soort games in de dag met dit soort games hebt geknoeid.

Als je van retro -eigenaardigheden houdt of gewoon tijd wilt doden om digitale gruwelen te maken, is dit een solide keuze. Verwacht gewoon niet dat het logisch is.