Purikura Pocket 2 is een van die rare kleine game boy -edelstenen waardoor je je afvraagt hoe ze dit zelfs op een klein groen scherm hebben getrokken. Je begint met het maken van deze dikke pixelfoto's-zoals, stel je voor dat je een selfie met een aardappel probeert te maken-en dan wild te slaan, stickers, doodling en mini-games spelen om meer belachelijke rekwisieten te ontgrendelen.

Eerst dacht ik dat het gewoon een gimmick was, maar er is iets vreemds bevredigend aan het decoreren van deze kleine, wazige gezichten met kattenoren of snorren op je vrienden krabbelen. De mini-games zijn hit-of-miss (die ballon-poppende geeft me nog steeds duimkrampen), maar de charme is in hoe unapologically dom het allemaal is. Het is eigenlijk de jaren 90 -versie van die fotocabine -strips waaraan je in het winkelcentrum zou verspillen.

Als je een zwak hebt voor retro -eigenaardigheden, is deze de moeite waard om op te graven - verwacht niet dat het logisch is.