Prince of Persia 2 over de Sega Genesis is een van die spellen die er eerst eenvoudig uitziet - gewoon rennen, springen en zwaardgevechten - maar dan raakt je de eerste piekval en realiseer je hoe nauwkeurig je timing moet zijn. De bedieningselementen voelen strakker aan dan het origineel, en de animaties zijn soepeler, vooral als je een perfect zwaardduel trekt of nauwelijks een vallend mes ontwijkt.

De niveaus zitten vol met weinig verrassingen-valse vloeren, verborgen passages, bewakers die je in een hinderlaag loten uit off-screen. Ik herinner me dat ik vast kwam te zitten aan deze ene puzzel waar je een drankje moet drinken om te krimpen en door een kleine opening te glippen, wat nu duidelijk klinkt, maar op dat moment? Het duurde veel te lang om erachter te komen.

Het heeft die klassieke Prince of Persia -sfeer waar elke sprong riskant aanvoelt, en één verkeerde zet stuurt je terug naar het laatste checkpoint. Als je de eerste game leuk vond, grijpt deze de uitdaging aan zonder te verliezen wat het leuk maakte. Gooi je controller gewoon niet als je een richel mist voor de tiende keer.