Prince of Persia: Het donkere kasteel op SNES is een van die spellen die er eenvoudig uitziet totdat je je eerste stap zet-dan zweten je plotseling over pixel-perfecte sprongen en timing je zwaardschommelingen precies goed. Je begint in deze griezelige kerker met deze prachtige (voorlopige) rotoscoped animaties, en binnen enkele minuten ontwijk je spike -putten en probeer je niet door bewakers te worden gespeeld. De bedieningselementen voelen in het begin een beetje stijf aan, maar als je eenmaal aan het ritme went, trekt het een schone combinatie uit of nauwelijks een sprong maakt, voelt vreemd bevredigend.

Wat me echt bijhoudt, is de sfeer - de schaduwen in de gangen, de manier waarop de prins struikelt als je verkeerd landt, zelfs het geluid van je voetstappen echoën. Ja, de klassieke "Rescue the Princess" -zaken van het verhaal, maar de spanning komt van hoe brutaal eerlijk het is. Eén verkeerde beweging en je bent terug naar het laatste controlepunt, mompelt op het scherm. Niet voor de ongeduldig, maar als je van een uitdaging houdt waardoor overwinningen zich verdiend voelen, heeft deze het nog steeds.