Popeye 2 op de Game Boy is een van die rare kleine platformers die het gevoel heeft dat het op tijd verdwaald is. Je slaat spoken, springt over vaten en verzamelt die zwevende harten zoals het is in 1991 opnieuw - omdat het was. De bedieningselementen zijn stijf op die klassieke Game Boy -manier, maar er is iets vreemds charmant over hoe eenvoudig het is. Geen chique combo's, alleen Popeye doet wat hij het beste doet: dingen smakken na het eten van spinazie.

Het is kort, nogal janky, en de muziek loopt veel te snel, maar als je een zwak hebt voor draagbare games die dingen niet overdenken, is dit een leuke kleine tijdcapsule. Verwacht gewoon niet dat het je aandacht meer dan een middag vasthoudt.