Ponta naar Hinako is een van die rare kleine game -juweeltjes die het gevoel heeft dat het in de tijd verdwaald is. Je bestuurt deze twee kleine, ronde personages-Ponta is een hond (denk ik?), En Hinako is een meisje met een bob-snit-terwijl ze stuiteren en door deze surrealistische, pastelkleurige podia rollen. Het is deels puzzel, deels platformer, maar meestal alleen vibes.

De eerste paar niveaus verlichten je met eenvoudige block-pushing puzzels, maar dan worden de dingen snel raar. Op een gegeven moment moest ik het scherm ondersteboven draaien om een kamer op te lossen, en een ander podium speelde als een top-down doolhof waar Gravity bleef verschuiven. De muziek heeft die klassieke game boy chiptune charme, allemaal springkussen en enigszins off-kilter, die perfect past.

Het is niet super uitdagend, maar er is iets vreemds bevredigend aan de manier waarop Ponta en Hinako bewegen - zoals het rollen van een paar knikkers door een droom. Als je van obscure retro -spellen houdt die het gevoel hebben dat ze zijn gemaakt door iemand die te veel thee had en niet genoeg slaap, is deze het bekijken waard.