Pocket Kyoro-chan is een van die rare kleine game-jongensspellen die voelt alsof het uit een Japanse tijdschriftpromo viel. Je speelt als deze kleine vogelmascotte (Kyoro-chan, blijkbaar) rondhangend aan het verzamelen ... iets? De bedieningselementen zijn janky op die klassieke vroege game -boy -manier, maar er is iets vreemds charmants over de dikke pixelkunst en de manier waarop het scherm in plotselinge sprongen bladert.

De eerste keer dat ik het opstartte, had ik geen idee wat er gebeurde - alleen een vogel, sommige platforms en een timer die aftelt. Het kostte me een paar pogingen om te beseffen dat je alle zwevende items moet pakken voordat de tijd op is. Het is eenvoudig, nogal onhandig, maar raar bevredigend in korte bursts. Absoluut geen verborgen juweeltje, maar als je van obscure Japanse eigenaardigheden houdt, is het een nette kleine tijdcapsule.

Ook is die titelschermmuziek veel pakkender dan het recht heeft om te zijn.